відаць выказнік
-
Можна бачыць, разгледзець.
- Адсюль усё добра в.
- Блізка в., ды далёка дыбаць (прыказка).
-
Можна разумець.
- Сэнс байкі добра в.
-
Быць відавочным, вынікаць.
- З гэтага в., што…
-
у знач. пабочн. Як здаецца, мабыць, напэўна.
- В., прыйдзецца ехаць аднаму.
- Ад зямлі не відаць (размоўнае) — вельмі маленькага росту.
- Відам не відаць (размоўнае) — ніякіх прымет, нідзе не відаць.
- Па ўсім відаць або як відаць — напэўна, відавочна.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)