відаць выказнік

  1. Можна бачыць, разгледзець.

    • Адсюль усё добра в.
    • Блізка в., ды далёка дыбаць (прыказка).
  2. Можна разумець.

    • Сэнс байкі добра в.
  3. Быць відавочным, вынікаць.

    • З гэтага в., што…
  4. у знач. пабочн. Як здаецца, мабыць, напэўна.

    • В., прыйдзецца ехаць аднаму.
    • Ад зямлі не відаць (размоўнае) — вельмі маленькага росту.
    • Відам не відаць (размоўнае) — ніякіх прымет, нідзе не відаць.
    • Па ўсім відаць або як відаць — напэўна, відавочна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)