вярбоўшчык, ✂, м.
Той, хто вярбуе куды-н.
|| ж. вярбоўшчыца, ✂.
|| прым. вярбоўшчыцкі, ✂.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)