ваўкалак назоўнік | мужчынскі род
Паводле паданняў — чалавек (часам мярцвяк), здольны абарочвацца ў воўка; пярэварацень.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
ваўкалак назоўнік | мужчынскі род
Паводле паданняў — чалавек (часам мярцвяк), здольны абарочвацца ў воўка; пярэварацень.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)