ваўчо́к, ​✂, м.

  1. гл. воўк.

  2. Цацка ў выглядзе круга або шарыка на шпяні, якая пры хуткім вярчэнні доўга захоўвае вертыкальнае становішча.

    • Пусціць в.
    • Круціцца ваўчком (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)