вары́ць, ; незак.

  1. Гатаваць страву, пітво кіпячэннем на агні.

    • В. бульбу.
    • В. абед.
  2. Вырабляць што-н. шляхам кіпячэння, плаўлення і пад.

    • В. мыла.
    • В. шкло.
  3. Рабіць зварку металічных прадметаў і іх частак.

    • В. сталь.

  • Галава варыць у каго (разм.) — пра кемлівага, разумнага чалавека.

|| зак. зварыць, .

|| наз. варка, і варэнне, .

|| прым. варачны, .

  • В. цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)