вартаўні́к, ✂, м.

Чалавек, які ахоўвае, вартуе што-н.

  • Начны в.

|| ж. вартаўніца, ✂.

|| прым. вартаўніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)