варта2 назоўнік | жаночы род
-
Група людзей, прызначаная ахоўваць каго-, што-н.
- Паставіць варту.
-
Вартаванне, абавязкі па ахове чаго-н.
- Заступіць на варту.
-
Пункт вартавання, пост.
- Паставіць на варту.
Фразеалагізмы:
- Быць на варце — ахоўваць, абараняць што-н.
- На варце чаго (быць або стаяць; высокае) — ахоўваючы і абараняючы што-н.
- На варту чаго (высокае) — на абарону.
- Узяць над варту — арыштаваць.
|| прыметнік: вартавы.
- Вартавыя пункты.
- Пад аховай вартавых (назоўнік).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)