Verbum

варта​² назоўнік | жаночы род

1. Група людзей, прызначаная ахоўваць каго-, што-н.

   • Паставіць варту.

2. Вартаванне, абавязкі па ахове чаго-н.

   • Заступіць на варту.

3. Пункт вартавання, пост.

   • Паставіць на варту.

Фразеалагізмы:

• Быць на варце — ахоўваць, абараняць што-н.
• На варце чаго (быць або стаяць; высокае) — ахоўваючы і абараняючы што-н.
• На варту чаго (высокае) — на абарону.
• Узяць над варту — арыштаваць.

|| прыметнік: вартавы.

• Вартавыя пункты.
• Пад аховай вартавых (назоўнік).