узвесці, ; зак.

  1. Ведучы, дапамагчы ўзысці, падняцца наверх чаго-н.

    • У. дзіця на ганак.
  2. Узняць (вочы, позірк), паглядзець уверх.

    • У. вочы на каго-н.
  3. Прывесці ў гатовае да выстралу становішча (пра зброю).

    • У. курок.
  4. Збудаваць, паставіць.

    • У. будынак.
    • У. помнік.
  5. перан. Узвысіць да якога-н. стану, звання; надаць чаму-н. іншае ці важнае значэнне.

    • У. ў ранг заслужанага дзеяча навукі.
    • У. ў абсалют.
    • У. што-н. у закон.
  6. перан. Несправядліва прыпісаць каму-н. што-н.

    • У. паклёп на каго-н.
  7. што ў што (у якую-н. ступень, у квадрат, у куб). Памножыць лік (ці велічыню) сам на сябе столькі разоў, колькі вызначае паказчык ступені.

    • У. сем у куб.

|| незак. узводзіць, .

|| наз. узвядзенне, і узвод, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)