узбудзіць, ✂; зак.

  1. гл. будзіць.

  2. Прывесці ва ўзбуджальны стан.

    • У. хворага.
    • У. нервы.

  3. Выклікаць, абудзіць у кім-н. якія-н. пачуцці, думкі, стан.

    • У. рэўнасць.
    • У. апетыт.
    • У. цікаўнасць.

  4. Паставіць, вынесці на абмеркаванне, вырашэнне.

    • У. крымінальную справу.
    • У. пытанне.

|| незак. узбуджаць, ✂.

|| наз. узбуджэнне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)