Verbum

успасці, ✂; зак. (разм.).

1. Напасці з мэтай захопу, грабяжу, забойства і пад.

   • Разбойнікі ўспалі на падарожнага.

2. Накінуцца на каго-н. з лаянкай, папрокамі.

   • У. на неслуха.

3. Выпадкова трапіць, набрысці на каго-, што-н.

   • У. на след.

4. Нечакана авалодаць кім-н., ахапіць каго-н. (пра якое-н. пачуццё).

   • На яго ўспала лень.

◊

• Успасці на думку каму (разм.) — прыйсці, з’явіцца ў думках.

• Позна мне гэта ўспала на думку.

|| незак. успадаць, ✂.