усцягнуць, ✂; зак.

  1. Цягнучы, падняць наверх або з цяжкасцю ўнесці, узвезці на што-н. высокае.

    • У. мех на вышкі.

  2. Надзець, апрануць з цяжкасцю або накрыцца чым-н., нацягнуць на сябе што-н. (разм.).

    • Ледзь ужо ўсцягнула гэту сукенку.
    • У. ватовую коўдру.

|| незак. усцягваць, ✂ і усцягаць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)