усход​1 назоўнік | мужчынскі род

  1. Паяўленне, час, а таксама месца паяўлення свяціла над гарызонтам.

    • Устаць да ўсходу сонца.

  2. Адзін з чатырох напрамкаў свету, процілеглы захаду, і напрамак прасторы, процілеглы захаду; частка гарызонта, дзе ўсходзіць Сонца.

  3. (з вялікай літары). Краіны, размешчаныя ў гэтым напрамку і супрацьпастаўленыя Заходняй Еўропе і Амерыцы.

    • Падарожжа на У.
    • Блізкі У.
    • Далёкі У.
    • Паўднёвы ўсход — напрамак паміж поўднем і ўсходам.
    • Паўночны ўсход — напрамак паміж поўначчу і ўсходам.

|| прыметнік: усходні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)