усчапіць, ✂; зак.

  1. Павесіць, начапіць.

    • У. стрэльбу на плячо.

  2. Надзець на сябе або на каго-н. вопратку (разм.).

    • У. камізэльку.

|| незак. усчэпліваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)