усадзіць, ; зак.

  1. Уваткнуць з сілай (а таксама трапіць снарадам, куляй у што-н.; разм.).

    • У. рыдлёўку ў зямлю.
    • У. кулю ў лоб.
  2. Усунуць унутр чаго-н.

    • У. руку ў ваду.
  3. Прымусіць або памагчы сесці.

    • У. гасцей.
  4. Прапанаваць сесці, даўшы які-н. занятак, прымусіць рабіць што-н.

    • У. за піяніна.
    • У. чытаць.
  5. Пасадзіць пячыся (разм.).

    • У. хлеб у печ.
  6. Саджаючы (расліны), заняць якую-н. прастору.

    • У. градку кветкамі.
  7. перан. Расходаваць, патраціць (сродкі, грошы; разм.).

    • У. многа грошай у будаўніцтва.

|| незак. усаджваць, .

|| наз. усаджванне, і усадка, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)