Verbum

урэшце, прысл.

1. прысл. Пасля ўсяго, напаследак, нарэшце.

   • Ён у. паявіўся.

2. у знач. далучальнага злуч. уступальны. Ужыв. для далучэння асобнага слова ці цэлага сказа.

   • Гул слабеў, у. знік зусім.

3. у знач. пабочн. Паказвае на завяршэнне працэсу, дзеяння, з’явы.

   • Ну, я, у., скончыла сваю работу.

4. у знач. пабочн: Ужыв. як выражэнне крайняй ступені незадавальнення, нецярпення або падкрэслівае што-н.

   • Замоўкні ты, у.!
   • У., з кім хачу, з тым і сябрую.