управа​2 назоўнік | жаночы род

  1. Магчымасць зладзіць, управіцца з кім-, чым-н.

    • Знайсці ўправу на каго-н.
    • Няма ўправы на гэтага абібока.

  2. Назва некаторых мясцовых устаноў у дарэвалюцыйны час.

    • Земская ў.
    • Валасная ў.

|| прыметнік: упраўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)