упор,
-
гл. уперці, уперціся. -
Прадмет, месца, у якое ўпіраюцца, падпорка.
- Прылегчы на ў. і стрэліць.
- У. для ног.
-
Ва ўпор —
- 1) у непасрэднай блізкасці ад цэлі.
- Стрэліць ва ўпор;
- 2) адкрыта, без хітрыкаў (
разм. ).- Сказаць ва ўпор;
- 3) пільна, прама і блізка.
- Паглядзець на каго
-н. ва ўпор.
- Паглядзець на каго
- 1) у непасрэднай блізкасці ад цэлі.
Рабіць упор на каго-што або на кім-чым — звяртаць асаблівую ўвагу на каго-, што
-н. , падкрэсліваць значэнне каго-, чаго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)