Verbum

уперціся, ✂; зак.

1. Уперці канец якога-н. прадмета для апоры, супраціўлення, адштурхвання.

   • У. рукамі ў сцяну.
   • У. вяслом у дно.

2. У час руху наткнуцца на каго-, што-н., выявіць якую-н. перашкоду.

   • Мы ехалі, ехалі і ўпёрліся ў плот.
   • Справа ўпёрлася ў непрадбачную цяжкасць (перан.).

3. Упарта не згадзіцца з чым-н., на што-н.; занаравіцца (пра жывёл).

   • Упёрся на сваім.
   • Конь упёрся і ні з месца.

4. З цяжкасцю або без дазволу ўвайсці куды-н.; улезці ў што-н. (разм.).

   • Упёрся ў хату з бруднымі нагамі.
   • Уперліся ў багну.

|| незак. упірацца, ✂.

|| наз. упор, ✂.