упартасць, ✂, ж.

  1. гл. упарты.

  2. Незгаворлівасць, імкненне рабіць што-н. толькі па-свойму, наперакор каму-н.

    • Пасварыцца з кім-н. з-за сваёй упартасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)