умовіцца, ✂; зак.

Дамовіцца, прыйсці да агульнай згоды адносна чаго-н.

  • У. пра тэрмін або аб тэрміне ад’езду.
  • У. з кім-н. пра сустрэчу або аб сустрэчы ці сустрэцца.

|| незак. умаўляцца, ✂.

|| наз. умаўленне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)