умовіцца дзеяслоў | закончанае трыванне
Дамовіцца, прыйсці да агульнай згоды адносна чаго-н.
- У. пра тэрмін або аб тэрміне ад ‘езду.
- У. з кім-н. пра сустрэчу або аб сустрэчы ці сустрэцца.
|| незакончанае трыванне: умаўляцца.
|| назоўнік: умаўленне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)