Verbum

умова, ✂, ж.

1. Акалічнасць, ад якой што-н. залежыць.

   • Гэта магчыма пры адной умове.

2. Патрабаванне, якое прад’яўляецца адным з дагаворных бакоў.

   • Назавіце вашу ўмову.
   • Умовы міру.

3. Пісьмовая або вусная дамоўленасць, згода.

   • Выканаць умову.
   • Парушыць умову.

4. мн. Правілы, устаноўленыя ў якой-н. галіне дзейнасці, жыцця.

   • Умовы карыстання электрычнымі прыборамі.

5. мн. Абставіны, у якіх працякае або пры якіх адбываецца што-н.

   • Кліматычныя ўмовы.
   • Жыллёвыя ўмовы.
   • Падрыхтоўка прадпрыемства да работы ў зімовых умовах.
   • Праца ў добрых умовах.
   • Для спецыялістаў — усе ўмовы (г. зн. добрыя ўмовы для жыцця; разм.).

6. Даныя, патрабаванні, з якіх неабходна зыходзіць.

   • Умовы доследу.

◊

• Пры ўмове чаго, у знач. прыназоўніка з Р — пры залежнасці ад чаго-н., абумоўленасці чым-н.

• Гэта можна выканаць пры ўмове добрага надвор’я.

• Ва ўмовах чаго, у знач. прыназоўніка — пры наяўнасці чаго-н. навакольнага, спадарожнага.

• Працаваць ва ўмовах пастаяннага напружання.