умоўнасць, ✂, ж.

  1. гл. умоўны.

  2. Агульнапрынятая, хоць і непатрэбная сістэма звычак, норм паводзін.

    • У палоне фармальнасцей і ўмоўнасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)