уладны, , ж. (кніжн.).

  1. Схільны навязваць сваю волю, загадваць, падначальваць сабе; які выражае ўладу, волю, рашучасць, уладарны.

    • У. чалавек.
    • У. позірк.
  2. (звычайна з адмоўем «не»). Які мае права, уладу што-н. рабіць.

    • Не ўладны загасіць такі агонь.
  3. перан. Неадольны, усемагутны.

    • Уладнае пачуццё.

|| наз. уладнасць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)