уладарства, ✂, н.

  1. Вярхоўная ўлада, панаванне.

  2. Нерухомая маёмасць, якой валодаюць як уласнасцю, уладанне (у 2 знач.).

    • Аб’ехаць сваё ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)