улада, ✂, ж.

  1. Права і магчымасць распараджацца кім-, чым-н., падпарадкоўваць сваёй волі.

    • Бацькоўская ў.
    • Перавысіць уладу.
    • Выпусціць каго-, што-н. з-пад сваёй улады.
    • Траціць уладу над сабой (губляць самакантроль).
    • Быць ва ўладзе або пад уладай каго-, чаго-н. (пад уздзеяннем, уплывам; кніжн.).
    • Пад уладай пачуццяў (перан.).

  2. Палітычнае панаванне, дзяржаўнае кіраванне і яго органы.

    • Вярхоўная ў.
    • Выканаўчая ў.
    • Быць ва ўладзе.
    • Прыйсці да ўлады.

  3. Асобы з урадавымі і адміністрацыйнымі паўнамоцтвамі.

    • Мясцовыя ўлады.
    • Ваша ўлада — рабіце, што хочаце, ваша справа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)