укол назоўнік | мужчынскі род

  1. гл. укалоць.

  2. Тое, што і ін’екцыя.

    • Зрабіць у. хвораму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)