угару, ✂ і угору, прысл. (разм.).

Увышыню, уверх.

  • Шар падняўся ў.
  • Дубы ўзнімаюць у. свае цяжкія кроны.

◊

  • Ісці ўгару (разм.) — 1) атрымаць павышэнне па службе; 2) паспяхова развівацца.

  • Лапкі ўгору (разм. жарт.) — не супраціўляцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)