угар, ✂, м. (спец.).

  1. гл. угарэць.

  2. звычайна мн. Адходы пры апрацоўцы валакна, пражы і пад., прыгодныя для новай перапрацоўкі.

|| прым. угарны, ✂.

  • Угарная пража.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)