угар назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

  1. гл. угарэць.

  2. звычайна Адходы пры апрацоўцы валакна, пражы і пад., прыгодныя для новай перапрацоўкі.

|| прыметнік: угарны.

  • Угарная пража.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)