удаваць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

  1. гл. удаць.

  2. (пераважна са словамі «сябе», «з сябе»). Рабіць выгляд, прыкідвацца.

    • У. з сябе пакрыўджанага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)