уцяміць, ✂; зак. (разм.).

Зразумець сэнс, змест чаго-н., поўнасцю ўсвядоміць што-н.

  • Я не адразу ўцяміў, пра што ідзе гаворка.
  • У. сэнс выказвання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)