тычынка, ✂, ж.

  1. гл. тычына.

  2. Мужчынскі орган кветкі, які змяшчае пылок.

|| прым. тычынкавы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)