тычка, ✂, ж.

  1. Шост, які ставіцца ў полі, на снезе для абазначэння дарогі, межаў зямельных участкаў і пад.

  2. Шост, які выкарыстоўваецца як падпорка для павойных раслін.

|| прым. тычкавы, ✂.

  • Тычкавая фасоля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)