твар назоўнік | мужчынскі род
-
Пярэдняя частка галавы чалавека.
- Загарэлы т.
- Прыгожы т.
- Ведаць каго-н. у т. (па знешняму выгляду).
-
пераноснае значэнне: Індывідуальнае аблічча, выгляд, характэрныя рысы каго-, чаго-н.
- Мяняецца т. гарадоў.
- (Не) да твару (размоўнае) — 1) (не) ідзе каму што-н.; 2) (не) прыстойна каму-н. так, (не) адпавядае чыйму-н. становішчу.
|| памяншальная форма: тварык.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)