твар назоўнік | мужчынскі род

  1. Пярэдняя частка галавы чалавека.

    • Загарэлы т.
    • Прыгожы т.
    • Ведаць каго-н. у т. (па знешняму выгляду).
  2. пераноснае значэнне: Індывідуальнае аблічча, выгляд, характэрныя рысы каго-, чаго-н.

    • Мяняецца т. гарадоў.
    • (Не) да твару (размоўнае) — 1) (не) ідзе каму што-н.; 2) (не) прыстойна каму-н. так, (не) адпавядае чыйму-н. становішчу.

|| памяншальная форма: тварык.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)