твар, ✂, м.

  1. Пярэдняя частка галавы чалавека.

    • Загарэлы т.
    • Прыгожы т.
    • Ведаць каго-н. у т. (па знешняму выгляду).

  2. перан. Індывідуальнае аблічча, выгляд, характэрныя рысы каго-, чаго-н.

    • Мяняецца т. гарадоў.

◊

  • (Не) да твару (разм.) — 1) (не) ідзе каму што-н.; 2) (не) прыстойна каму-н. так, (не) адпавядае чыйму-н. становішчу.

|| памянш. тварык, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)