Verbum

тупы прыметнік

1. Недастаткова навостраны, такі, якім цяжка рэзаць, пілаваць, калоць і пад.

   • Т. нож.
   • Тупая піла.

2. Які не звужаецца або мала звужаецца ў канцы, з закругленым канцом.

   • Туфлі з тупымі насамі.

3. пераноснае значэнне: Разумова абмежаваны, няздольны, някемлівы.

   • Т. вучань.

4. пераноснае значэнне: Які прыйшоў у стан атупення; раўнадушны, абыякавы.

   • Тупое паслушэнства.

5. Невыразны, бяздумны.

   • Т. погляд.

6. Не востры, не вельмі адчувальны.

   • Т. боль.

7. Глухі, не рэзкі, не звонкі (пра гукі).

   • Пачуўся т. трэск.

|| назоўнік: тупасць.