туманіць, ✂; незак.

  1. Засцілаць, рабіць нябачным што-н.

    • Дым туманіў неба.

  2. перан. Перашкаджаць добра бачыць або ясна разумець, успрымаць што-н.

    • Слёзы туманілі вочы.
    • Т. галаву.

|| зак. затуманіць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)