туліць, ✂; незак.

  1. Гарнуць да сябе з ласкай, пяшчотай.

    • Маці туліла дзяўчынку да грудзей.

  2. перан. Быць прытулкам для каго-, чаго-н.

    • Лес туліў партызан ад немцаў.
    • Густы зараснік туліў старую хатку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)