туліць дзеяслоў | незакончанае трыванне
-
Гарнуць да сябе з ласкай, пяшчотай.
- Маці туліла дзяўчынку да грудзей.
-
пераноснае значэнне: Быць прытулкам для каго-, чаго-н.
- Дес туліў партызан ад немцаў.
- Густы зараснік туліў старую хатку.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)