трыумф назоўнік | мужчынскі род

  1. Бліскучы поспех, урачыстасць (першапачаткова ў Старажытным Рыме — урачыстая сустрэча палкаводца і яго войска ў сувязі з дасягнутай перамогай).

  2. Наогул выдатны поспех, бліскучая перамога ў чым-н.

    • Т. балета.

|| прыметнік: трыумфальны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)