трушчыць, ✂; незак. (разм.).

  1. Біць, крышыць на дробныя часткі.

    • Т. шкло.

  2. Ламаць, крышыць, разбураць.

    • Танкі трушчылі ўсё на сваім шляху.

|| зак. струшчыць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)