Verbum

трубіць, ✂; незак.

1. Дзьмучы ў трубку, прымушаць яе гучаць.

2. Гучаць (пра трубу).

   • Трубяць трубы.

3. Гукамі трубы падаваць сігнал да чаго-н.

   • Т. трывогу.
   • Т. збор.

4. перан., аб кім-чым. Настойліва распаўсюджваць якія-н. чуткі (разм.).

5. перан., што і без дапаўнення. Многа есці (разм.).

   • Т. хлеб.

|| зак. пратрубіць, ✂, раструбіць, ✂ і струбіць, ✂.