тройка назоўнік | жаночы род

  1. Лічба 3.

  2. Адзнака паспяховасці вучняў, студэнтаў: пасрэдна (размоўнае).

    • Атрымаць тройку па матэматыцы.

  3. Трое коней, запрэжаных поруч у адзін экіпаж.

    • Катацца на тройцы.

  4. Назва чаго-н., што складаецца з трох адзінак, напр. ігральная карта з трыма ачкамі, група з трох самалётаў, камісія з трох чалавек, мужчынскі касцюм, у які ўваходзіць пінжак, штаны, камізэлька.

  5. Назва чаго-н., абазначанага лічбай 3 (трамвай, аўтобус, тралейбус і пад.; размоўнае).

|| прыметнік: троечны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)