трэск назоўнік | мужчынскі род

  1. Сухі, рэзкі гук, які ўтвараецца пры ламанні, трэсканні, разрыванні і пад. чаго-н.

    • Т. галля.
    • Праваліцца з трэскам (таксама пераноснае значэнне: пацярпець няўдачу; размоўнае).

  2. Шум, які ўтвараецца пры рабоце механізмаў, інструментаў і пад.

    • Т. матора.
    • Т. кулямёта.

  3. пераноснае значэнне: Шуміха, пустая балбатня (размоўнае).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)