трэск, ✂, м.

  1. Сухі, рэзкі гук, які ўтвараецца пры ламанні, трэсканні, разрыванні і пад. чаго-н.

    • Т. галля.
    • Праваліцца з трэскам (таксама перан. пацярпець няўдачу; разм.).

  2. Шум, які ўтвараецца пры рабоце механізмаў, інструментаў і пад.

    • Т. матора.
    • Т. кулямёта.

  3. перан. Шуміха, пустая балбатня (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)