трэнне, ✂, н.

  1. Сіла, якая перашкаджае руху аднаго цела па паверхні другога (спец.).

  2. Рух прадмета па паверхні другога прадмета.

    • Дэталі знасіліся ад трэння.

  3. перан., Спрэчкі, сутыкненні; рознагалоссі, якія перашкаджаюць нармальнаму ходу справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)