траскучы, ✂.

  1. Які ўтварае трэск (у 1 і 2 знач.).

  2. перан. Пусты, беззмястоўны, разлічаны на знешні эфект (аб размове, словах).

◊

  • Траскучы мароз (разм.) — вельмі моцны мароз.

|| наз. траскучасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)