Verbum

трашчаць, ✂; незак.

1. Ломячыся, крышачыся, утвараць трэск.

   • Лёд трашчыць.

2. Утвараць гукі падобныя на трэск (пра насякомых).

   • Т. начныя цвыркуны.

3. перан. Хутка, многа, не змаўкаючы гаварыць.

   • Яна можа т. гадзіну без перапынку.

4. перан. Быць напярэдадні краху, распаду; знаходзіцца пад пагрозай зрыву.

   • План па перавозках грузаў трашчыць.

◊

• Мароз трашчыць (разм.) — пра вельмі моцны мароз.