трашчаць,
-
Ломячыся, крышачыся, утвараць трэск.
- Лёд трашчыць.
-
Утвараць гукі падобныя на трэск (пра насякомых).
- Т. начныя цвыркуны.
-
перан. Хутка, многа, не змаўкаючы гаварыць.- Яна можа т. гадзіну без перапынку.
-
перан. Быць напярэдадні краху, распаду; знаходзіцца пад пагрозай зрыву.- План па перавозках грузаў трашчыць.
Мароз трашчыць (
разм. ) — пра вельмі моцны мароз.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)