транжыр назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Чалавек, які транжырыць, марнатравец.

|| жаночы род: транжырка.

|| прыметнік: транжырскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)