транжыр, ✂, м. (разм.).

Чалавек, які транжырыць, марнатравец.

|| ж. транжырка, ✂.

|| прым. транжырскі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)