Verbum

тон назоўнік | мужчынскі род

1. Гук пэўнай вышыні, які ўтвараецца перыядычнымі ваганнямі паветра; музычны гук у адрозненне ад шуму.

   • Узяць высокі т.

2. множны лік: Гукі сэрца, якое працуе, а таксама гукі, якія ўтвараюцца пры выстукванні ўнутраных органаў цела чалавека.

   • Чыстыя тоны сэрца.

3. Вышыня або сіла гучання голасу чалавека, які гаворыць.

   • Знізіць т.

4. Адценне мовы, яе гучанне.

   • Жартаўлівы т.
   • Рэзкі т.

5. Характар, стыль паводзін, жыцця.

   • Правілы добрага тону.

6. Колер, афарбоўка, а таксама адценне колеру, якое адрозніваецца ступенню яркасці.

   • Тканіна, афарбаваная ў спакойны т.
   • Цёплы т.
   • Светлы т.
   • У тон (пад тон) — 1) пра гармонію колераў, адценняў колеру; 2) у тым жа духу, стылі; 3) з тым жа настроем, з той жа інтанацыяй (гаварыць).