сын, ✂, м.

  1. Асоба мужчынскага полу ў адносінах да сваіх бацькоў.

    • Малодшы с. вучыцца ў школе.

  2. звычайна мн., перан., чаго. Чалавек, як носьбіт характэрных рыс свайго асяроддзя, грамадства, народа і пад. (высок.).

    • Сыны Беларусі.
    • Сыны свайго часу.

|| ласк. сынок, ✂ і сыночак, ✂.

|| прым. сыноўскі, ✂.

  • Сыноўскія абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)