сведка назоўнік | мужчынскі і жаночы род

  1. Чалавек, які непасрэдна прысутнічаў пры якой-н. падзеі, здарэнні.

    • Быць сведкам бойкі.
    • Быць за сведку.

  2. Асоба, якая прысутнічае пры чым-н. для афіцыйнага пацвярджэння сапраўднасці ці правільнасці таго, што адбываецца.

    • Прысутнічаць сведкамі пры рэгістрацыі шлюбу.

|| прыметнік: сведкавы.

  • Сведкавыя паказанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)