свідраваць, ; незак.

  1. Рабіць свердлам адтуліны ў чым-н.

    • С. вачамі, позіркам каго-н. (перан. пільна ўглядацца).
  2. Прабіваць, праточваць адтуліны, ход у чым-н.

    • Дзяцел свідруе дрэва.
    • Карэнне свідруе асфальт.
  3. перан. Мучыць, хваляваць, прыносіць боль (пра думкі, пачуцці).

    • Непакой за сына свідруе душу і сэрца.

|| зак. прасвідраваць, .

|| наз. свідраванне, .

|| прым. свідравальны, .

  • С. станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)