свяжэць, ✂; незак.

  1. Станавіцца свяжэйшым (гл. свежы ў 4 знач.), халаднейшым.

    • Пад раніцу свяжэе (безас.).

  2. Станавіцца больш яркім, набываць больш здаровы выгляд.

    • Пабыўшы ў лесе, чалавек свяжэе.

|| зак. пасвяжэць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)